รู้จักกับบรูทัลลิสต์ สถาปัตยกรรมเขตร้อนชื้น

มิเชลและชอนเป็นพนักงานธนาคารที่อาศัยอยู่ในที่พักสไตล์เซ็นที่ตกแต่งภายในโดยใช้สีหลักเพียงหนึ่งสีแบบโมโนโครมผสมกับไม้โทนสีอุ่นและเติมเต็มด้วยต้นไม้ในปริมาณที่พอเหมาะ ความดิบของผิวสัมผัสร่วมกับวัสดุจากธรรมชาติทำให้เกิดสมดุลระหว่างความเย็นกับความอบอุ่น ความแข็งแกร่งกับความนุ่มละมุน และสมดุลของการฟื้นตัวกับการฟื้นฟู. 

"เราสองคนทำงานธนาคาร เราสนุกไปกับการปั่นจักรยานและพาเจ้าเบลี่ย์น้องหมาพันธุ์พ็อกกาพูออกไปเดินที่สวนใกล้ๆ เป็นประจำ"

“เรารู้มาโดยตลอดว่าเราอยากให้บ้านเป็นสถานที่ที่สงบและศักดิ์สิทธิ์ให้เราได้กลับมาหา แล้วพวกเราก็มีไอเดียในการออกแบบคล้ายกันมาโดยตลอด ทั้งความดิบ ความลื่นไหล และวัสดุจากธรรมชาติ แต่ก็ยังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนว่าอยากจะให้ออกมาในสไตล์ไหน จนกระทั่งได้ไปเที่ยวทริปสั้นๆ หลังแต่งงานที่The Slow ในบาหลี”

"หลังจากตามหามาสักระยะก็ได้รู้ว่าสไตล์ที่เราต้องการคือสถาปัตยกรรมเขตร้อนชื้นแบบบรูทัลลิสต์ แต่เป็นในเวอร์ชั่นที่เราปรับให้เบาลง เพราะงานบรูทัลลิสต์จริงๆ มันค่อนข้างจะเปลือยเปล่าและไร้อารมณ์"

"เราเริ่มเอาต้นไม้เข้ามาปลูกและตกแต่งด้วยงานไม้เพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้กับบ้าน จากนั้นก็เพิ่มสีสันด้วยโปสเตอร์จากฉลากขวดเบียร์ที่เราดื่มตอนที่เราอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนในช่วงโควิดซึ่งเป็นช่วงที่ทำให้เราได้อยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน และเติบโตมาด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลาที่มีความหมายและช่วยเตือนให้เรารู้ว่ามันเป็นไปได้นะที่จะใช้ชีวิตแบบห่างกันแต่ก็ยังคงมีคนที่รักอยู่รอบตัวเรา"

“"มัณฑนากรของเราเคยแนะนำมาว่าให้ใช้บล็อกช่องลมเพื่อเป็นตัวแบ่งความเป็นส่วนตัวจากทางเดิน ซึ่งเราชอบไอเดียนั้นนะเพราะบล็อกช่องลมจะมีความดิบและสวยงามในแบบของตัวเองที่เรารู้ว่าเราต้องการในบ้านของเรา"”

มิเชลกล่าว "เราชอบห้องน้ำในห้องนอนหลักนะเพราะออกแบบมาให้มีความหรูหรา และมันค่อนข้างจะยุ่งมากในช่วงเช้าวันทำงานเพราะฉันต้องเข้าออฟฟิศเป็นส่วนใหญ่ มันเลยสะดวกตรงที่ห้องน้ำของเราเชื่อมต่อกับโซนแต่งตัวพอดี จึงทำให้เราสามารถจัดการสิ่งต่างๆ ในพื้นที่ของตัวเองไปพร้อมกันได้"”

มิเชลกล่าว "ส่วนใหญ่ชอนจะทำงานที่บ้าน เขาจะมีวิธีจัดการตัวเองตอนเช้าในแบบเฉพาะของตัวเอง โดยเริ่มจากดื่มกาแฟ ติดตามข่าวสารบ้านเมือง พาเจ้าเบลี่ย์ไปเดินเล่นตอนเช้า จากนั้นค่อยเริ่มทำงาน"

"การมีครัวและโซนรับประทานอาหารเชื่อมต่อเป็นพื้นที่เดียวกันมันช่วยให้เราทั้งคู่สามารถทำสิ่งต่างๆ พร้อมกันได้ โดยที่คนหนึ่งสามารถดื่มกาแฟ ในขณะที่อีกคนหนึ่งเตรียมอาหารเช้าอย่างเร่งรีบไปพร้อมกันในบริเวณเดียวกันได้"

"เรายังได้เห็นว่าอีกคนกำลังทำอะไรและได้พูดคุยกันสักเล็กน้อย ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง"

"ความโล่งของบ้านและอิสระในการเคลื่อนย้ายสะท้อนถึงความปรารถนาในการทำงานเพื่อให้ได้ใช้ชีวิตไปด้วยอย่างอิสระ ยืดหยุ่น และต่อเนื่อง ซึ่งสิ่งที่เรากลัวที่สุดคือการได้ใช้ชีวิตอย่างราบเรียบและน่าเบื่อ"

ชอนกล่าว "ฉันใช้เวลาเกือบทั้งวันที่บ้านบนโต๊ะอาหารที่ทำจากไม้ซวาซึ่งเป็นไม้ที่หาได้ในแถบนี้ ทั้งทำงาน กินอาหาร พักผ่อน และนอนเล่น มันคือที่ที่ได้ใช้ชีวิต ได้ทำงานอดิเรก ได้พูดคุยกับคนที่รักไปพร้อมกับมื้ออาหารหรือเบียร์สักแก้ว แล้วก็ตั้งอยู่กลางบ้านจึงทำให้ได้เห็นว่าในแต่ละวันเจ้าเบลี่ย์ทำอะไรบ้าง"

“เก้าอี้รับประทานอาหารที่เราได้มาจาก Second Charm มันไม่เหมือนกันสักตัว เป็นเพราะเราตัดสินใจไม่ได้เลยเลือกตัวที่ชอบมาทั้งหมด แถมเรายังเลือกหินอ่อนทราเวอร์ทีนมาทำเป็นโต๊ะวางของหน้าโซฟาเพราะหาโต๊ะตัวที่ชอบจากตามร้านขายเฟอร์นิเจอร์ทั่วไปไม่ได้”

มิเชลกล่าว "ชอนเป็นคนขี้ร้อนแต่ฉันเป็นคนขี้หนาว ตอนนอนก็เปิดแอร์แล้วฉันก็ดึงผ้านวมแบบบางมาห่มเองแทบจะทุกคืน"

"เราชอบที่ผ้าปูที่นอนที่นุ่มและให้ความรู้สึกเย็นแต่ก็หนาพอที่จะทำให้เนื้อผ้าอยู่ทรง แล้วมันก็ดีนะที่ได้รู้ว่าฝ้ายที่เราใช้มีที่มาเป็นยังไง เพื่อให้ได้หยุดคิดและเตือนตัวเองเพราะบางครั้งเราก็อาจจะหลงลืมมันไปว่าสิ่งที่เราใช้ในทุกๆ วันมันมีความเป็นมาอย่างไร"

เตียงของมิเชลและชอนตกแต่งด้วย เซตครบชุดมิกซ์แอนด์แมทช์แบบคลาสสิก กับ ปลอกผ้านวมแบบคลาสสิก สีขาว ผ้าปูที่นอนแบบรัดมุมแบบคลาสสิกสีเขียวฟอเรสต์ และ ชุดปลอกหมอนแบบคลาสสิก สีขาวและสีเทาสโตน

“เราเชื่อว่าการค่อยๆ หาสิ่งที่เราต้องการดีกว่าการหาของมาเติมในบ้านให้เต็มโดยไม่ได้คิดให้ดีก่อน เชื่อไหมว่าตอนนี้เรายังไม่มีตู้ข้างเตียงเลย และการหาของตกแต่งบ้านมันได้กลายมาเป็นขั้นตอนที่ต้องรอบคอบกว่าเดิม”

ชอนกล่าว “บ้านคือที่ที่มิเชลและเจ้าเบลี่ย์อยู่ในตอนนี้ และบ้านคือที่ไหนก็ได้ที่เราได้อยู่ด้วยกัน”

“สิ่งที่เราสนุกไปกับมันมากที่สุดในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาคือสิ่งที่เราไม่ได้คาดคิดและไม่ได้วางแผนไว้ เราหวังว่าจะได้เจอกับสิ่งเหล่านั้นมากขึ้นในปีนี้”